Video
01-02-2004


Angela en Kees Baars met Vader Youssef Mansour


Ik wil heel graag eerst ons verhaal hier kwijt, 't is wel een lang verhaal, maar ga er aub even voor zitten:

3 jaar geleden zijn mijn vrouw (angela 25) en ik (kees 36) (tja echte liefde kent geen leeftijd!) voor het eerst naar Egypte geweest, lekker 2 weekjes zon/zee en vakantie in hurghada.
Op de eerste dag leerden we daar Wageh Kamal kennen.
Hij is afgestudeerd engels leraar en werkt in zo'n souvernier winkeltje, wachtend tot er een baan vrijkomt in het onderwijs.
Wageh bleek een beetje anders te zijn.... na een tijdje met elkaar gesproken te hebben leek het wel alsof we elkaar al ons hele leven kenden, je kent dat misschien wel.. het is zo'n "klik" die plaatsvindt.
Wageh is koptisch en het leuke vond ik dat er na nog geen tien tellen al over het geloof, god, jezus enz. gesproken werd.. iets wat je hier in holland soms wel eens mist vindt ik, misschien ook wel omdat alleen mijn kant van de familie en dan met name mijn ouders christelijk (ned. hervormd) zijn.
Zelf ben ik zo opgevoed maar om nu te zeggen dat ik zo'n geweldige christen ben.. nee.. er is in mijn leven een moment geweest dat ik voor mijzelf besloot dat god bestaat en dat was het dan ook wel zo'n beetje.
Pas toen ik 10 jaar geleden mijn vrouw leerde kennen kwam het geloof op tafel.
Omdat mijn vrouw helemaal niets van het geloof wist zijn wij er ons een beetje in gaan verdiepen.. en tot het moment dat wij naar Egypte gingen 3 jaar geleden waren we nog steeds zoekende en vooral rommelende!
Na contact met Wageh te hebben gehouden zijn we nadien nog een paar keer in Egypte geweest en afgelopen september hadden we besloten om met hem naar zijn familie in de omgeving Minya te gaan.
Het was echt een enorme ervaring !!! we dachten dingen te gaan bezichten maar vonden onszelf -inmiddels op de laatste dag van dit korte bezoek- nog steeds thee drinkend en overal mee-etend en pratend en vooral luisterend naar alle verhalen over cultuur, geloof, enz. enz.
Wat een geweldige mensen zijn dit !!! onze ervaring was overdonderend.
In het begin dachten we dat het misschien om geld ofzo ging (tja we bleven weer die nederlanders he..) maar niets van dit alles.
Zelfs toen mijn aansteker leeg bleek te zijn mocht ik absoluut geen nieuwe kopen maar gingen ze er direct 1 voor mij halen (het zoveelste kado).
Ik moet eerlijk zeggen dat ik mijzelf veel heb geschaamd voor het zo (materialistisch) rijk zijn.
De digitale camera heb ik bijna niet durven te gebruiken.
Wat hebben wij ontzettend veel ellende gezien zeg! Ik heb echt een paar keer met de tranen in de ogen gelopen na het zien van kinderen met kapotte voetjes en zwerende gezichtjes en heb me daar stellig voorgenomen dat ik -als er ooit de mogelijkheid is- iets voor deze mensen wil doen, mensen met zo'n instelling, mentaliteit en liefde behoren naar mijn mening het beter te hebben als wat wij daar aantroffen echter vraag ik mijzelf ook nu nog regelmatig af wat nu precies armoede is, wat is daarvan de definitie? dat je maar 1 broek en 2 truien hebt of dat je tweede magnetron het niet doet... of je nieuwe auto ergens in de verte een rammelend geluidje heeft... ??

Om niet te ver af te dwalen..... Op de laatste dag van ons bezoek vroeg Wageh ons of wij in elk geval 1 plaats met hem wel wilden bezoeken en dit was zijn kerk!
Natuurlijk wilden we dat en temeer daar Wageh ons ineens verhalen begon te vertellen welke we tot op dat moment nog nooit gehoord hadden.
Ongelooflijk bijna maar toch voelde ik van binnen iets raars... alsof iets me vertelde dat ik WEL naar waargebeurde verhalen zat te luisteren.

Het zou er in elk geval om gaan dat er ook in zijn kerk wel heel bijzondere gebeurtenissen plaatsvonden zoals medisch niet te verklaren genezingen enz. welke beschreven zijn in boeken en inmiddels al een omvang van 12 boeken beslaat.
Dus wij zaterdag 's middags op pad, net buiten Minya voorbij Samalut, in een taxi (nou ja.. taxi) op naar de kerk.
Daar aangekomen leide Wageh ons rond en gaf goede uitleg over alles wat we zagen. sint (george) joris en de draak, heeeel veel maria's en vooral... abt el messiah, heeeel veeeel abt el messiah!
Het bleek namelijk dat de kerk rondom de plek van deze inmiddels overleden monnik gebouwd was, waar abt el messiah in zijn hutje leefde en eind jaren zestig op eerste paasdag was overleden, wat ie overigens al wist te vertellen voordat het zover was...!
We hebben met open mond alles bekeken en zeker in het hutje van deze monnik, wat nog steeds in takt is, voelde het wel heel bijzonder aan.
Op onze hurken zittend in het hele kleine en lage kleihutje vroeg Wageh ons om samen met hem te bidden...
Later zijn we in een bijgebouw wezen kijken waar men het lichaam van abt el messiah bewaard en we hebben gezien hoe er op de nis waar de kist ingeschoven staat een grote pot vol met allemaal kleine papiertjes staat waarop men een persoonlijke wens schrijft, deze achterlaat, en hoopt op een vervulling.
Ik heb gevoeld hoe het woord geloof veranderd in GELOOF.

Angela was inmiddels met de vrouwen ergens aan de wandel en toen ik samen met Wageh dit gebouwtje wilden verlaten, onszelf een weg worstelend door de menigte welke was samengedromd om ons heen omdat ik denk ik blank en uit europa afkomstig ben (en misschien ook wel omdat mijn haar nooit donkerder is geworden, heel lichtblond is en dus goed opval) werden we op onze weg door de deur naar buiten begroet door een kleine gedrongen man, helemaal in het zwart , zwarte tulband op zijn hoofd, een grijze baard, een heel vriendelijk gezicht en vooral ook een heeeeel groot kruis om zijn nek.
Hij stak zijn hand naar mij uit en voordat ik deze kon pakken werd deze hand wel 20 keer gekust door jan en alleman.
Ik dacht nog... dat doe ik dus mooi niet he... dus ik gaf hem de hand en hij liet mij niet meer los, sterker nog, hij legde ook zijn andere hand erop!
Hij vroeg mij naar mijn vrouw en ik vertelde hem dat ik geen idee had waar ze uithing, hij moest lachen en we hebben angela er bij gehaald
Deze priester (was ik inmiddels achter) vroeg ons om met hem een kop thee in zijn privevertrek te drinken en zeker met de temperatuur daar was dit een goed idee.
Wageh liep constant te glimlachen en ik begreep dat dit voor hem ook een bijzondere ervaring was, daar men niet dichter bij deze priester komt dan een handkus.
De priester bleek heel gezellig en in half engels half arabisch, vertaald door Wageh, stelde hij ons zeer directe vragen.
Terwijl we daar wat zaten... links van mij Wageh en rechttegenover mij angela met naast haar deze priester, draaide deze man zich ineens om en keek angela aan.
Hij vroeg haar of angela het goed vond dat hij God ging vragen om haar weer gezond te maken......

Ik zal even heel kort door de bocht gaan..... angela pakte 3 jaar geleden haar krulborstel op en kon plotsklaps haar hand niet meer bewegen.
Omdat het haar linkerhand betrof en ze ook linshandig is was dit echt een schok.
Na ineens en super intensief ziekenhuizen (allerlei foto sessies... mri scan, botscan enz. enz.) kwam de neuroloog met de uitslag.
Het was volgens hem zeer ernstig en waarschijnlijk niet te genezen: een zeer acute en ernstige vorm van post traumatische distrofie.
Na een intraveneuze kuur van tien dagen in het ziekenhuis met manitol komt dezelfde neuroloog vertellen dat het opgegeven was en dat angela maar naar huis moest gaan.
Haar lichaam reageerde niet op de manitol en alleen pijnbestrijding was nog aan de orde.
Ze heeft inmiddels een esus ingebouwd in haar buik, een inwendig kabeltje naar haar nek met een elektrode aan de zenuw geknoopt en kan dus gewoon met een afstandbediening haar linkerarm zenuwmatig in en uitschakelen.... iets wat ze de hele dag door moest doen, alleen 's nachts ging dat ding permanent uit, omdat ze in haar slaap per ongeluk op haar rug kon draaien en de elektrode dan tegen andere zenuwen aan kon komen waardoor er andere lichaamfuncties uitgeschakeld zouden worden....
Daar zat ze... inmiddels de WAO ingedraaid, de hele dag op de bank, omdat een lichte overbelasting van 1 van de andere ledematen ervoor zou zorgen dat de ziekte naar haar andere arm en benen zou slaan en het laatste nieuws was dat er misschien sprake zou zijn van amputatie !!!!
We hebben echt een vreselijke periode meegemaakt en voordat angela daar naast die priester zat hadden ze hier in holland nog een speciale brace voor haar hand gemaakt omdat deze inmiddels was gedegenereerd tot een hoopje niets met ernstig vergroeide vingers, geen knokkels enz.
Door middel van speciale bracen hoopte ze haar vingers iets recht te krijgen.
Affijn het zal wel duidelijk zijn dat als je je hand en vingers zolang niet meer kunt bewegen dat er niets meer van over blijft echter haar arm zelf is en was altijd ernstig opgezet zodat de brace er omheen klemde.

De priester had dit natuurlijk wel gezien, maar wij hadden hier nooit bij stilgestaan, temeer daar er zoveel, veel ergere armoede om ons heen liep en wij ons toch al veel te rijk enzo voelde.

Ineens schoot het door mijn hoofd (daar gaan we weer) dat ie misschien geld wilde...

Hij vertelde ons dat we eerst onze thee op moesten drinken, liep daarna weg en kwam terug met : voor iedereen een kettinkje met een klein houten kruisje met Jezus daaraan en hing deze bij een ieder van ons om de nek, een flesje met gezegende olie en een lap stof (!) van de overleden monnik welke daar opgebaard lag en welke deze monnik aanhad toen ze hem overleden vonden.

Hij ging voor angela staan, legde de lap stof om haar arm en begon met de olie overal kruisjes te maken, waarvan veel op haar linkerarm en hand.
Terwijl hij dit deed mompelde hij binnensmonds voor ons onverstaanbare woorden wat blijkbaar een gebed in het half koptisch half arabisch was.

Dusssss.... toen ineens was ie klaar !

We zijn nog eventjes naar een soort hulppriester geweest welke ook nog even dit alles herhaalde en waren toen weer vrij om te gaan.

We hebben daarna (zaterdagmiddag) nog wat gegeten bij Wageh thuis en hebben 'savonds weer de bus van Minya naar Hurghada genomen.
Wageh bleef nog 1 dag thuis omdat hij met zijn moeder naar de dokter moest.
Na een rit van 6 uur door de woestijn kwamen we 's ochtends om 5 uur in Hurghada aan en zijn direct door gelopen naar ons bed.

Om ongeveer 11 uur werd ik wakker van angela... ze was wakker geworden omdat ze naar het toilet moest.
Ze kwam de hoek om lopend en riep telkens mijn naam en dat ik wakker moest worden.
Ik deed mijn ogen open en wat ik toen zag was echt HET MEEST BIZARRE WAT IK OOIT GEZIEN HAD !!!!!

Ze stak haar hand naar mij uit en bewoog gewoon al haar vingers alsof er nooit wat geweest was.
Ook haar hand zelf was gewoon volkomen normaal van vorm en zelfs de knokkels waren weer aanwezig !!!!!

Mensen..... Als er nu ooit nog iemand durft te beweren dat God niet bestaat he ?!! zijn ze echt voor mij.
Iedereen die zoekende is.... stop maar met zoeken... lees dit verhaal nog maar een keer.
Als iemand het niet gelooft, kom maar langs of neem contact op met het Gelderse Vallei Ziekenhuis in Ede, want de specialisten waar Angela 4 keer per week naar toe moest hebben letterlijk ZITTEN HUILEN!!!! dit is namelijk medisch gezien ONMOGELIJK.

We hebben die ochtend samen op bed zitten janken als kleine kinderen, wij zoekende, ongelovige, kleine, sukkelende mensjes die gewoon altijd maar denken dat we God zelf zijn, altijd overal maar een antwoord op denken te hebben, werden ineens even op onze plaats gezet, ineens werd de wereld heeeeel piepklein en ineens is daar GOD!!!
Daar waar onze superdokters het "opgeven" daar zegt God gewoon heel simpel dat er niets bijzonders aan de hand is en lost het eventjes op!!!!
Wij vertrouwen in onze wereld op de chemische industrie en als deze het opgeeft dan weten wij het ook niet meer, waar is Jacobus 5 vers 14 toch eigenlijk gebleven???
Wij weten nu dat we God aan het vergeten zijn (als we Hem al niet vergeten hebben) terwijl Hij er voor je is als het puntje bij het paaltje komt.


Inmiddels zijn we een paar keer al terug geweest naar Egypte en ook naar de betreffende kerk.
Er zijn met ons nog een paar dingen gebeurd waar ik het nu maar allemaal niet over zal hebben, dit verhaal is al zolang.... en ik kan nog wel tachtig verhalen vertellen over dit alles.

Belangrijk is dat angela zich inmiddels aldaar heeft laten dopen, we zijn voorzien van een mooi koptich kruis op onze rechterpols en gaan nog heeeeeeeeeeel vaak terug naar "ons plekkie".



We willen zeer zeker ook eens in Eindhoven komen kijken.
Met vriendelijke groet,

Angela en Kees Baars.